Sygn. akt XIII Ga 298/12
POSTANOWIENIE
Dnia 5 października 2012 roku
Sąd Okręgowy w Łodzi, X Wydział Gospodarczy
w składzie następującym:
Przewodnicząca: Sędzia S.O. Krystyna Szereda (spraw.)
Sędziowie: S.O. Marzena Eichstaedt
S.R. (deleg.) Maria Pągowska-Bancer
Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Kowalska
po rozpoznaniu w dniu 28 września 2012 roku w Łodzi na rozprawie sprawy
ze skargi „Philips Polska” spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie
przeciwko Pabianickiemu Centrum Medycznemu spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z
siedzibą w Pabianicach
przy udziale interwenienta ubocznego po stronie przeciwnika skargi GE Medical Systems
Polska spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie
na postanowienie Krajowej Izby Odwoławczej z 11 maja 2012 r. wydane w sprawie o sygn.
akt KIO 879/12
postanawia:
1) zmienić zaskarżone postanowienie w zakresie pkt. 1. oraz pkt. 2.2. sentencji orzeczenia w
ten sposób, że umorzyć postępowanie;
2) nie obciążać Philips Polska spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w
Warszawie kosztami postępowania poniesionymi przez przeciwnika skargi oraz
przystępującego po jego stronie interwenienta ubocznego.
Sygn. akt XIII Ga 298/12
Postanowieniem z 11 maja 2012 r., wydanym w sprawie o sygn. akt KIO
879/12, Krajowa Izba Odwoławcza odrzuciła odwołanie „Philips Polska” spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie (pkt 1) oraz
obciążyła ją kosztami postępowania i zaliczyła w poczet kosztów postępowania
odwoławczego kwotę 15.000 zł uiszczoną przez odwołującą się (pkt 2.1.), a
także zasądziła od odwołującej się na rzecz Pabianickiego Centrum
Medycznego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Pabianicach
kwotę 3.600 zł tytułem zwrotu wynagrodzenia pełnomocnika w postępowaniu
odwoławczym (pkt. 2.2.)
W uzasadnieniu orzeczenia wskazano m.in., że zamawiająca dokonując
ponownej oceny ofert działała w granicach wyznaczonych wyrokiem z 29 marca
2012 r. wydanym przez KIO w sprawie o sygn. akt KIO 525/12, a więc
odwołanie dotyczyło czynności, którą zamawiająca wykonała zgodnie z treścią
wyroku i tym samym odwołanie podlega odrzuceniu na podstawie art. 189 ust. 2
pkt 5 PZP. O kosztach postępowania KIO orzekła na podstawie art. 192 ust. 9 i
10 PZP, stosownie do wyniku postępowania.
W skardze na powyższe orzeczenie KIO „Philips Polska” spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie, zaskarżając
orzeczenie w całości, wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia i
orzeczenie co do istoty sprawy poprzez uwzględnienie odwołania i
unieważnienie umowy w sprawie zamówienia publicznego, ew. o stwierdzenie
naruszenia przez zamawiającego przepisów PZP oraz o zasądzenie od
zamawiającego-przeciwnika skargi zwrotu kosztów postępowania wg norm
przepisanych.
Zaskarżonemu postanowieniu skarżąca zarzuciła naruszenie: art. 189 ust.
2 pkt 5 PZP poprzez bezprawne zastosowanie tego przepisu i w rezultacie
nieuzasadnione odrzucenie odwołania na skutek dokonania nieprawidłowej
oceny czynności zamawiającej dotyczących ponownej oceny oferty
najkorzystniejszej oraz niedopuszczalnej wykładni treści wyroku KIO z 29
marca 2012 r., przeprowadzonej w sposób naruszający przepisy PZP oraz
powagę wydanego w sprawie orzeczenia; art. 91 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 PZP
poprzez zaniechanie zastosowania tego przepisu do merytorycznego
rozpoznania odwołania w sytuacji, gdy było to niezbędne w świetle czynności,
jakich dopuścił się zamawiający, gdy nie wykonał wyroku, a co więcej
zaskarżył go do Sądu Okręgowego.
W odpowiedzi na skargę Pabianickie Centrum Medycznemu spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Pabianicach wniosła o oddalenie
tego środka zaskarżenia oraz o zasądzenie od skarżącej zwrotu kosztów
postępowania wg norm przepisanych.
W piśmie z 28 września 2012 r. przeciwnik skargi podniósł, że umowa
nr 20/TZ/2011 zawarta 8 maja 2012 r. na skutek przeprowadzenia
przedmiotowego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, została
wykonana, co czyni wniesioną skargę bezprzedmiotową i winno skutkować
umorzeniem postępowania.
W piśmie z 27 września 2012 r. GE Medical Systems Polska spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie wniosła o oddalenie
skargi oraz o zasądzenie od skarżącej zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Na rozprawie apelacyjnej z 28 września 2012 r. spółka ta, przystępująca
po stronie przeciwnika skargi, przyłączyła się do stanowiska przeciwnika skargi.
Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje
Bezsporne w niniejszej sprawie było, że umowa zawarta w wyniku
przeprowadzenia przedmiotowego postępowania o udzielenie zamówienia
publicznego, została wykonana (k. 265 i n.) Przy czym postanowieniem z 4 maja
2012 r., wydanym w sprawie o sygn. akt KIO/W 15/12, KIO uchyliła zakaz
zawarcia umowy przed wydaniem orzeczenie kończącego postępowanie
odwoławcze (akta KIO o sygn. KIO 879/12 - odpis postanowienia, k. 101).
Jak słusznie podnosi przeciwniczka skargi, orzecznictwo wskazało, że
kontrola prawidłowości postępowania prowadzącego do zawarcia umowy w
wyniku przeprowadzenia postępowania staje się bezprzedmiotowa w razie,
gdyby zdarzyło się, że umowa została wykonana, a wówczas postępowanie
wszczęte skargą podlega umorzeniu, a uczestnikowi kwestionującemu wynik
przetargu pozostawałaby droga dochodzenia ewentualnych roszczeń
odszkodowawczych (uzasadnienie uchwały SN z 14 października 2005 r. III
CZP 73/05, OSNC 2006, z. 7-8, poz. 121).
Inaczej niż podnosi to skarżąca, orzeczenie to w aktualnym stanie
prawnym zachowało aktualność. Uchwała ta bowiem zapadła na gruncie stanu
faktycznego, w którym art. 198 ust. 3 PZP w brzmieniu i numeracji
obowiązujących do 28 stycznia 2010 r. stanowił, że jeżeli odwołanie zostaje
odrzucone albo zachodzi podstawa do umorzenia postępowania, sąd uchyla
wyrok oraz odrzuca odwołanie lub umarza postępowanie. Analogiczną regulację
aktualnie zawiera art. 198f ust. 2 PZP. Skoro także art. 198a ust. 2 PZP nakazuje
w postępowaniu ze skargi na orzeczenie KIO stosować odpowiednio przepisy
KPC o apelacji, należy odwołać się do ogólnej normy art. 355 § 1 KPC.
Jednocześnie aktualnie art. 198f ust. 2 zd. III PZP stanowi, że w zakresie
orzekania przez sąd o skardze na orzeczenie KIO, przepisy art. 192-195 PZP
stosuje się odpowiednio. Natomiast art. 192 ust. 3 pkt 2 PZP, pozwalający
orzekać w wypadku zawarcia umowy, wymaga wykazania jednej z przesłanek, o
których mowa w art. 146 ust. 1 PZP; w skardze zaś na żaden z tych wypadków
skarżąca się nie powołuje, a więc przepis ten nie miał w sprawie zastosowania.
Z kolei art. 192 ust. 3 pkt 3 PZP służy wytykaniu naruszeń przepisów ustawy
popełnionych przez zamawiającego, a nie przez inne podmioty; przedmiotem
zaś skargi na orzeczenie KIO nie są uchybienia zamawiającego, ale uchybienia
proceduralne popełnione przez KIO w postępowaniu odwoławczym i naruszenie
przepisów ustawy i przepisów aktu wykonawczego przez tę Izbę, a nie przez
zamawiającego. Z tego względu przedmiot skargi wyklucza w niniejszej sprawie
zastosowanie przepisu art. 192 ust. 3 pkt 3 PZP (vide postanowienie S.O. w
Krakowie z 10 września 2010 r. XII Ga 262/10, Lex 661823).
Należało więc uznać, że, wobec wykonania umowy zawartej w wyniku
postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, kontrola tego postępowania
była bezprzedmiotowa (por. art. 355 § 1 KPC w zw. z art. 198a ust. 2 PZP).
Jednocześnie art. 198f ust. 3 PZP, nie zawierając przesłanek umorzenia
postępowania (stąd odwołanie do art. 355 § 1 KPC) stanowi, że jeżeli zachodzi
podstawa do umorzenia postępowania, sąd zmienia postanowienie i umarza
postępowanie.
Mając na uwadze powyższe - na podstawie przywołanych przepisów -
należało zmienić zaskarżone postanowienie w zakresie pkt. 1 (mocą którego
odrzucono odwołanie) i umorzyć postępowanie.
Przy czym przywołane przepisy nie wskazują, w jakiej formie winno
zapaść orzeczenie w tym zakresie. Skoro jednak niewątpliwie nie jest to
rozstrzygnięcie co do istoty sprawy (art. 316 § 1 KPC), lecz orzeczenie
dotyczące toku postępowania (art. 354 KPC), winno ono zapaść w formie
postanowienia (vide per analogiam: teza z uzasadnienia postanowienia SN z 12
października 1999 r. III CKN 693/98, OSNC 2000, z. 4, poz. 73; teza z
uzasadnienia postanowienia SN z 29 sierpnia 2001 r. IV CKN 1153/00, Lex
52699).
Umorzenie postępowania, w sytuacji gdy o takie rozstrzygnięcie wnosiła
przeciwniczka skargi i przystępująca po jej stronie interwenientka uboczna, gdy
skarżąca konsekwentnie wnosiła o uwzględnienie skargi, winno skutkować
uznaniem skarżącej za przegrywającą sprawę, a więc winno skutkować
obciążeniem jej kosztami postępowania zgodnie z zasadą odpowiedzialności za
jego wynik (art. 198f ust. 5 in principio PZP). To skarżącą powinny obciążać
więc zarówno opłata od odwołania jak i opłata od skargi, które poniosła.
Nie mniej jednak z jednej strony zwrócić należy uwagę, że to
przeciwniczka skargi i przystępująca po jej stronie interwenientka uboczna
spowodowały, poprzez wykonanie umowy, że wydanie w niniejszej sprawie
orzeczenie merytorycznego było bezprzedmiotowe; tym samym uniemożliwiły
sądowi merytoryczne rozstrzygnięcie sporu. Jednocześnie skarżąca, wnosząc
zarówno odwołanie, jak i skargę na orzeczenie KIO, mogła być subiektywnie
przekonana o zasadności swojego żądania. W takiej sytuacji - w ocenie Sądu
Okręgowego - w niniejszej sprawie zachodzi wypadek szczególnie
uzasadniony, który pozwala nie obciążać skarżącej kosztami postępowania
poniesionymi przez przeciwniczkę skargi i przystępującą po jej stronie
interwenientkę uboczną (art. 102 KPC w zw. z art. 198a ust. 2 PZP).
Mając na uwadze powyższe należało zmienić zaskarżone postanowienie
KIO w zakresie pkt. 2.2. sentencji orzeczenia (mocą którego zasądzono od
skarżącej na rzecz przeciwniczki skargi zwrot wynagrodzenia pełnomocnika w
postępowaniu odwoławczym) i orzec jak w pkt. 2 postanowienia.